W przypadku producentów stosujących drogie, wysokowydajne powłoki (takie jak epoksydy, poliuretany czy specjalistyczne lakiery bezbarwne), koszt materiałów często przewyższa koszt robocizny. Ekonomiczne uzasadnienie redukcji odpadów lakierniczych poprzez robotyzację natryskową jest przekonujące, a jego siłą napędową jest wyższa wydajność transferu (TE).
Wydajność transferu: TE to stosunek ilości materiału powłoki nałożonego na element do ilości materiału natryskiwanego. Natrysk ręczny często pozwala osiągnąć TE na poziomie 40–60%.
Zaleta robota: Roboty utrzymują precyzyjną odległość, kąt i prędkość pistoletu niezbędną do maksymalizacji ładunku elektrostatycznego i minimalizacji nadmiernego rozpylania, zwiększając wskaźniki TE do 75–90% w zależności od zastosowania.
To 15-30% zmniejszenie zużycia materiałów przekłada się bezpośrednio na miliony dolarów oszczędności rocznie dla użytkowników o dużej skali produkcji, oferując szybki i wymierny zwrot z inwestycji. Co więcej, mniejsze rozpylanie oznacza mniejsze zużycie rozpuszczalników do czyszczenia i niższą emisję lotnych związków organicznych (LZO), co przyczynia się do realizacji celów zrównoważonego rozwoju.
Aby uzyskać więcej informacji, sprawdź
Robot do natryskiwania jeansów